Καλημέρα Ελλάδα: Όπου Άνεμος Εκλογών και Τραγωδίες

Τέμπη, 1 Μαρτίου 2023

Μάτι, 23 Ιουλίου 2018 

Δεν μπορεί κανείς να περιγράψει την θλίψη και την βαθιά οδύνη των ανθρωπίνων απωλειών και για όλους εκείνους που επιβιώσαν, αλλά και που θα πρέπει να μάθουν να ζουν μην την ανάμνηση της απώλειας και του θανάτου. Τα Τέμπη έγραψαν για ακόμη φορά μια αιματοβαμμένη ιστορία. 

Σε αυτό το άρθρο δεν θα δοθεί καμία έμφαση σε κομματικά μορφώματα και τις ευθύνες που φέρουν ξεχωριστά. Η τραγωδία στα Τέμπη δεν φέρει συγκεκριμένο «χρώμα» ευθύνης, παρά μόνο υπενθυμίζει την βαθιά και ελλειμματική πολιτική σύσταση αυτού του τόπου συνολικά, που για ακόμα μια φορά οδηγεί σε απώλειες. Η τραγωδία είτε βασίζεται σε έναν απαίδευτο, ανειδίκευτο, αδιάφορο, επιπόλαιο, μη σκεπτόμενο ανθρώπινο παράγοντα, είτε σε μια «κακή στιγμή», τονίζει την απουσία του κρατικού μηχανισμού να μεριμνήσει για την προστασία των πολιτών του. Ανάλογη απουσία ήταν και στην περίπτωση της πυρκαγιάς στο Μάτι, όπου για ακόμη μια φορά εξαιτίας ενός ανθρώπινου παράγοντα η χώρα θρήνησε 103 ψυχές που χάθηκαν άδικα στις φλόγες.

Ο λόγος που δεν επιδιώκεται να δοθεί αναφορά σε κομματικές παρατάξεις είναι διότι και στις δύο τραγωδίες ξεχωριστά, αρμόδιες ήταν και είναι, δυο διαφορετικές κυβερνήσεις οι οποίες εκλέχθηκαν για να επιφέρουν την αλλαγή αλλά τελικά είχαν το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα: Την διαιώνιση των ανεπαρκειών του κρατικού μηχανισμού, την αδιαφορία απέναντι στην αναβάθμιση των υλικό-τεχνικών υποδομών και μέσων μεταφοράς της χώρας, τους πενιχρούς μισθούς και συντάξεις, τα «εικονικά» επιδόματα βοήθειας, τα ρουσφέτια, το άνοιγμα των διορισμών στο δημόσιο «δια μαγείας» κατά την έλευση των εκλογών ακόμη και με μηδενικά προσόντα, το πελατειακό σύστημα, την διαφθορά, τον εκτοπισμό της ελευθέριας και της ουσιαστικής δημοκρατίας, την διαπλοκή. 

Δύο διαφορετικά κομματικά «χρώματα» ένα κοινό αποτέλεσμα, λες και κυβερνά συνέχεια το ίδιο πρόσωπο. Είναι πραγματικά τρομακτικό πως τέτοιου είδους τραγωδίες ξεσπούν πάντα κοντά στον ερχομό των νέων εκλογών. Είναι σαν η ίδια η μοίρα με τον πιο σκληρό τρόπο να επιδεικνύει την αναγκαιότητα της βαθιάς αλλαγής και όχι απλά ενός χρώματος που δεν φέρει καμία διαφορά παρά μόνο, μια επιδερμική αίσθηση ότι από «αύριο τα πράγματα θα είναι καλύτερα».

Ο Νικολό Μακιαβέλι στο ομώνυμο έργο του ο Ηγεμόνας υποστήριξε πως για να κρατηθεί ένας ηγέτης στην εξουσία θα πρέπει πάντα να λέει στο λαό του ότι επιθυμεί να ακούσει, ανεξάρτητα από το εάν μετά δεν θα κάνει τίποτα πράξη από όσα υποσχέθηκε. Είναι πολύ σημαντικό συνεπώς, ως πολίτες να βλέπουμε την αλήθεια και όχι αυτό που επιθυμούν κάποιοι άλλοι να δούμε. Κάθε φορά λοιπόν που κάποιος από εμάς σκέφτεται πόσο πόλυ θέλει να διοριστεί στο δημόσιο για να παίρνει ένα σταθερό μισθό, να μην ελέγχεται ή αξιολογείται από κανέναν για τις ικανότητες του, ειδικότερα σε τομείς που σχετίζονται με την ανθρώπινη ασφάλεια ή υγεία, σκεφτείτε όλους εκείνους που έχασαν την ζωή τους στα Τέμπη ή στο Μάτι, σκεφτείτε πως οι αρμόδιοι στις αντίστοιχες θέσεις τα κατάφεραν να διοριστούν και δεν υπέβαλλαν κανέναν ιδιαίτερο κόπο για να σώσουν ή να μεριμνήσουν την ασφάλεια των συμπολιτών τους. Aν ήμασταν εμείς στην θέση τους; Αν ήμασταν εμείς οι νεκροί ή εκείνοι που έχασαν τα παιδιά τους και άλλα αγαπημένα πρόσωπα;

Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι βαθύτερο από μια απλά «ανεπαρκή» κυβέρνηση, γιατί όπως η ιστορία αποδεικνύει, κάθε κυβέρνηση στην Ελλάδα μάλλον ανεπαρκής ή καλύτερα καταστροφική ήταν. Αν δεν αλλάξει εκ θεμελίων η νοοτροπία μας και χρειάζεται πάντα μια τραγωδία για να υπενθυμίσει τα ελλείματα της κρατικής μέριμνας και των υποδομών της, την απουσία ενός δομημένου συστήματος υγείας, τα βασικά δικαιώματα στην αξιοπρεπή διαβίωση και όχι τους μισθούς των 700 ευρώ και τα επιδόματα των 30 ευρώ, θα συνεχίσουμε να βιοποριζόμαστε για αρκετά χρόνια ακόμα στον σκοταδισμό.